Sevgili Turhan Selçuk;
Babam sayesinde seni tanıdım. Cumhuriyet Gazetesi'nde çıkan çizgi bantlarına hayran(d)ım. Bir yandan diğer yayınlarda izlediğim çizgiler de olsa, o küçük aklım bana seni diretiyordu. Bayılıyordum çizişine, diğer pek çok çizerlere öykünerek resimler yapardım da, bir kez bile seninki gibi çizmeye teşebbüs etmedim.
Babam sayesinde seni tanıdım. Cumhuriyet Gazetesi'nde çıkan çizgi bantlarına hayran(d)ım. Bir yandan diğer yayınlarda izlediğim çizgiler de olsa, o küçük aklım bana seni diretiyordu. Bayılıyordum çizişine, diğer pek çok çizerlere öykünerek resimler yapardım da, bir kez bile seninki gibi çizmeye teşebbüs etmedim.
Yerin bambaşkaydı; yavaş yavaş aklım erdikçe senin karikatürlerinde farkettim erotizmi ve siyaseti ve hayat denen şeyin hem adamakıllı ağır ve hem de gülüp geçilesi olduğunu. Yaşamımda olan bitenler arasında yoga vardı, şeklim başkalaşıyordu, senin kadınlarına benzemek isterdim o sıralar, beri yandan bir erkek gibi özgür olmak... bir de Buddha diye biri girdi hayatıma. Sonraları Abdülcanbaz... hiç tipim değil oysa ki! Ama pekala gönlüme taht kurdu, 
ilk aldığım çizgi roman albümü de o oldu.
Benim için tarifi çok zor duygular bunlar. Minnet ve şükranlarımı anlatmaktı derdim.
Seni seviyorum Turhan Selçuk.
ilk aldığım çizgi roman albümü de o oldu.Benim için tarifi çok zor duygular bunlar. Minnet ve şükranlarımı anlatmaktı derdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder